بار فراق دوستان

جزای آنکه نگفتیم شکر روز وصال                 شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال 
 تو در کنار فراتی ندانی این معنی                 به راه بــادیه داننــد قـدر آب زلال 

بار فراق دوستان بس که نشسته بر دلم               می روم و نمی رود ناقـه بــه زیر محملـم
بار بیفکند شتــر ، چون برسد به منزلــی               بار دل است همچنان ، گر به هزار منزلم 
                                                    ------------

شب فراق که داند که تا سحر چند است ؟           مگر کسی که به زندان عشق دربند است
فــراق یار که پیش تو کــاه بــرگــی نیست             بیا و بـر دل مـن بین که کــوه الــونـد است